Puck 7 jaar

Puck is een jongen van 7 jaar, hij eet al 5 jaar heel slecht. Brood gaat nog wel, maar het avondeten is een drama. Inmiddels wordt er een ander potje voor hem gekookt en zijn ouders blij als er iig een normale hoeveelheid ingaat. Wat een gedoe! Al jaren proberen ze de situatie te verbeteren, maar nog niks is echt aangeslagen. 

Aan het werk met de vader van Puck

Vader is een man die makkelijk in zijn hoofd schiet om dingen te begrijpen en te sturen. Hij werkt in de IT, dus dat is in zijn werk erg handig en ook nodig, maar thuis werkt het minder goed. Terwijl we in gesprek zijn wiebelt hij contant met zijn voet, steeds in beweging, verder komt hij rustig over.

“Ja, hij kan echt niet stilzitten, ook op school niet!”

“Nee, maar dat kan jij ook niet”, geef ik hem terug. Oeps, zo had hij er nog niet naar gekeken. Ja, daar heb ik gelijk in volgens hem. Meteen verzacht hij en snapt ineens zijn spring-in-het-veld kind. De behoefte om te blijven bewegen, ook als er gegeten moet worden is ineens van hem, niet meer van zijn kind.

We doen een prachtige oefening waarbij we onderzoeken wat hij eigenlijk het liefst wil van zijn eetmoment met de kids. “Dat we aandacht hebben voor elkaar” is het allerbelangrijkste volgens hem.

Tijdens de oefening brengen we ook in kaart wat er daadwerkelijk gebeurd nu het niet zo gezellig is en er al jaren gedoe is aan tafel:

“Ik schiet in mijn hoofd, dat is denk ik makkelijker”

Het inzicht dat hij daardoor totaal niet met zijn aandacht bij zijn gezin is komt binnen. Ik hoor de kwartjes bijna vallen. Heerlijk! Deze vader kan met enorme inzichten naar huis, volgende keer werken we verder aan hoe hij met zijn eigen onrust en afwezigheid om kan gaan, om dat zo aan zijn zoon te leren.