Joep 14 jaar

Aan de keukentafel bij Joep:

“Joep eet erg slecht. Hij lust niks en we krijgen er amper gezonde dingen in. Hij is een beetje stevig en snoept veel, dus dat vinden we wel zorgelijk. Ook is er geen land met hem te bezeilen als we er wat van zeggen, want we kunnen geen afspraken met hem maken. Wil je eens meekijken?”

Bij de eerste ontmoeting is Joep erg stil, maar vader praat ronduit. Wat er allemaal misgaat en wat Joep vooral niet goed doet. Moeder zit er ja-knikkend bij en maakt een onzekere indruk. Joep hangt onderuitgezakt op zijn stoel en ziet een beetje bleek. Hij oogt wat klein voor zijn leeftijd, zeker vergeleken met pap en mam, maar stevig….? Geloof niet dat ik hem zo zou omschrijven.

Na kennismaking met vader en moeder neem ik Joep even apart en vraag naar zijn kant van het verhaal. Hij begint direct te huilen. Die stille jongen breekt voor mijn ogen in stukken. Hij voelt zich totaal niet gehoord en niet begrepen. Hij heeft het gevoel dat hij nooit wat goed kan doen en krijgt vaak de wind van voren.

“Ja, ik lust gewoon niet alles, maar ik wil het wel leren hoor!
Ze houden alleen nooit rekening met wat ik wel wil eten”

Wanneer ik met Joep heb gesproken gaat het traject verder met beide ouders, zonder Joep. Wat kunnen ze nu met Joep doen en hoe moeten ze hem aanpakken? Ze zitten met de handen in het haar, want tja…..

“Wij hebben echt alles al geprobeerd”

Tijdens het proces stuiten we op de eet-regels die er gelden voor het gezin en het dieet (verleden) van beide ouders. Beide ouders hebben een haat/liefde verhouding met eten en hun lichaam. Ze hebben veel starre regels voor zichzelf en overtuigingen die hen eigenlijk niet altijd helpen. Zij gunnen juist Joep een andere ervaring, maar helaas vergeten ze dat ze hun eigen angsten hiermee onbedoeld bij Joep letterlijk op het bord leggen.

Als we inzoomen op de patronen die er zijn benoemd vader:

“Ja, ik eet altijd koolhydraat arm, want dat is voor mij nu eenmaal beter. Dan kook ik voor de rest wat anders, dus dat moeten ze dan maar eten. Dat is toch gewoon prima eten?”

Ik laat even een stilte vallen en vraag aan pap:

“Ok, dus jij hebt heel goed in de gaten wat voor jou fijn is en hoe je graag wilt eten? En je mag van jezelf dus ook op die manier eten? Hoe is dat voor Joep?”