Waarom eet mijn kind niet?

Eten lijkt misschien iets heel makkelijks om te doen. Het komt iedere dag weer terug en voor veel mensen is het ook een prettige bezigheid. Helaas is dit niet voor iedereen zo eenvoudig.

Ook al is voeding in je mond stoppen, erop kauwen en dan doorslikken voor de meeste mensen fysiek geen uitdagende handeling*, er zijn ontzettend veel mensen waarbij dat allemaal niet zo gemakkelijk is. Waarbij het iedere dag een enorme strijd oplevert als er weer gegeten moet worden.

Wanneer je zelf een gevecht met voeding niet herkent dan is het soms moeilijk om je voor te stellen dat het voor een ander een lastig onderwerp kan zijn. Het is dan misschien onbegrijpelijk wanneer iemand niet ‘gewoon’ kan eten. Als het gaat om je eigen kind kun je dan ook veel frustratie voelen, als je moet toekijken dat iemand niet wil of kan eten.

Helaas kun je hier als ouder helemaal niks mee, je kunt je kind nu eenmaal niet dwingen te eten. De druk die met alle goede bedoelingen wordt uitgeoefend tijdens de eetmomenten levert vaak niks anders op dan ruzie en kan de situatie nog flink verergeren ook. Hoe kan dat toch, je bedoelt het toch goed, dat snappen ze toch wel?

De handeling zelf is nu net het ding

Wat heel belangrijk is om te beseffen is dat niet kunnen* of willen eten helemaal niet zoveel met eten te maken heeft. In de meeste gevallen gaat het hier voornamelijk over het ervaren van controle. Het (niet) eten is alleen de vorm waarin de behoefte aan controle zich uit.

Wanneer je (extreem) met eten of je gewicht bezig bent hoef je namelijk even niet zoveel te voelen en kun je het leven net iets beter aan. Je kunt dit vergelijken met bijvoorbeeld je afsluiten van de buitenwereld, eindeloos Netflix kijken of boos worden op alles en iedereen. In extreme vormen lijkt het meer op een verslaving. Deze mensen zijn dan afhankelijk geworden van het controleren van hun voeding.

Of wanneer je kind, onbewust, dingen oppikt die het niet zo goed begrijpt. Dit kan dan gedoe aan tafel opleveren, aangezien de aandacht dan wordt verschoven naar iets dat het wel begrijpt.

Kan ik je helpen?

Zelf heb ik dit in meerdere varianten van dichtbij meegemaakt en weet goed hoe lasting het kan zijn om je rol als ouder te vervullen op deze moeilijke momenten. Het begint bij het kijken naar je eigen onderdeel in het hele verhaal, pas dan kun je er voor je kind echt zijn.

Heb jij een kind dat het moeilijk vindt om ‘gewoon’ te eten en maak jij je als ouder daar zorgen over, weet je niet meer wat je moet doen? Laat het me weten, dan hebben we het erover!

* Ervan uitgaande dat er geen aantoonbare oorzaak is voor het motorisch niet kunnen eten.