Dag van de Diëtist – Nieuwsbrief

Mijn werkdag begon…

Met het openen van de ramen van mijn werkplek en het maken van een kop thee. Ik installeer mijn laptop en bereid mij voor op de eerste cliënt. Het is fijn om mensen te ontvangen als ik zelf gesetteld en rustig aan mijn dag begonnen ben. In mijn praktijk Your Nature zie ik een breed scala aan mensen, die gemeen hebben dat eten niet vanzelfsprekend is of voor veel spanning zorgt. Vaak komen er heftige situaties voorbij, dus ik vind het belangrijk dat ik mijn eigen onrust niet in het gesprek meeneem.

Mijn werkplek is…

Lekker ruim, zodat ik zowel individuen als kleine groepjes kan ontvangen. Als ik met 1 of 2 mensen ben, kunnen we ontspannen en comfortabel zitten in een fijne hoek met fauteuils. Of we zitten aan een grote tafel, waar we een opstelling met poppetjes kunnen doen. Voor groepstrainingen maak ik een kring van stoelen. Maar eigenlijk zitten we niet de hele tijd. We doen oefeningen in de ruimte, zodat cliënten deze oefeningen goed leren en ze deze in het dagelijks leven beter kunnen toepassen. Dit zijn oefeningen zoals bijvoorbeeld terugkeren naar ervaringen die je leven gevormd hebben via een tijdlijn of rollenspellen.

Mijn agenda voor deze dag bestaat uit…

4 individuele afspraken. Op een gemiddelde werkdag heb ik daarnaast nog ruimte voor een groepstraining, ontwikkeling van mooie nieuwe projecten, overleg met een collega zorgverlener of het bijwerken van mijn administratie. Een individuele sessie duurt een uur, dus dat geeft me tijd om ergens echt mee aan de slag te gaan en het geeft ruimte voor een lach en een traan.

Het leuke/uitdagende aan mijn werk vind ik…

De voldoening. Mijn werk is afwisselend en intens, maar geeft me enorm veel voldoening. Ik geef mijn volle aandacht aan de cliënt en stuur wel een beetje, maar volg ook veel. Het is constant schakelen om de cliënt zo goed mogelijk verder te helpen. Uiteindelijk mogen ze er zelf mee verder. Ik voel me enorm betrokken, maar niet verantwoordelijk voor de stappen die zij zelf mogen gaan zetten. Dat maakt ook dat ik er helemaal voor ze kan zijn. Wanneer ze niet aan de slag gaan met de dingen die we behandelen, kijk ik vooral naar wat ze nodig hebben om eventueel een klein stapje te kunnen zetten, maar uiteindelijk mogen ze het zelf doen.

Vandaag werd ik verrast door…

Een cliënt die haar hele leven al vele hulpverleners heeft gezien: diëtisten, psychologen, et cetera. Maar niets heeft haar echt verder geholpen. De cliënt heeft haar “pijn” diep weggestopt in een mentaal kastje, met een groot slot erop. Als ze er ook maar een beetje naartoe dreigt te moeten, dan reageert ze door heel boos te worden en vervolgens alles op te eten wat ze kan vinden. Ze is haar hele leven al in gevecht met zichzelf, om zich maar beter te voelen, af te vallen en positiever in het leven te staan. En ze vraagt zich steeds af waarom dit haar toch niet lukt. Na een indrukwekkend traject, met juist veel ruimte voor boosheid, verdriet en alle andere dingen die voorbij komen, lukt het haar inmiddels om verder te gaan met haar leven. Ze kan de dingen die ze belangrijk vindt weer oppakken, mensen om zich heen verzamelen die haar goed doen en afscheid nemen van mensen die dat niet doen, met haar emoties onder de arm. Met meer zachtheid naar haar verleden en haar omgeving.

Terugkijkend op deze dag…

Zie ik hoe prachtig mijn werk nu is! In de jaren dat ik werkte als diëtist in de eerste lijn, merkte ik vaak dat ik met mijn voedingsadviezen en motiverende gesprekken, mensen toch niet echt kon helpen om hun gedrag gezonder te maken. Zeker niet wanneer ik ouders wilde helpen om hun kind beter te laten eten. ‘Ik heb gewoon een stok achter de deur nodig’, kreeg ik vaak te horen. Interesse in gedrag en gedragsverandering heb ik altijd al gehad. Daardoor ben ik uiteindelijk gestart met de opleiding tot psychosociaal therapeut en ACT-therapeut. Nu merk ik dat veel van mijn cliënten ontwikkelingen doormaken, zoals mijn cliënt dat vandaag liet zien. Eerst verzetten ze zich tegen het ongemak, dan ervaren ze nieuwe dingen en leren ze accepteren dat er zaken zijn die ze niet kunnen veranderen. Ze krijgen helder wat belangrijk is voor ze en kunnen van daaruit keuzes maken. Daardoor kunnen ze de ongemakken van het leven beter aan, en kunnen en durven ze het geluk te ervaren dat schuilt in de kleine dingen om hen heen. Dat gun ik echt iedereen!