Maud 14 jaar

Aan de keukentafel bij Maud:

“Maud eet niet, ze is heel dun en ze wil niks eten. Ze zit de hele dag maar op haar telefoon en zelfs ’s avonds neemt ze hem mee naar bed. Ze gaat altijd veel te laat slapen en dat kan ze er niet bij hebben. Kijk dan hoe dun en klein ze is, dat kan toch niet goed zijn?”

De moeder van Maud maakt zich overduidelijk zorgen. Vader vindt er niet zoveel van, hij wordt (volgens Maud) gewoon boos en daarmee is dan de kous af. Terwijl moeder vertelt wat er allemaal misgaat met Maud, zit Maud er ongeïnteresseerd bij. Tenminste dat wil ze graag uitstralen, want ik zie iets om haar mond dat lijkt op een glimlach. Maud heeft veel macht over de emoties van haar moeder en dat weet ze, ze maakt er dankbaar gebruikt van.

Als we verder duiken in het traject komen er oude en pijnlijke dingen aan de orde die moeder nog te verwerken heeft. Ze heeft zich vroeger nooit gehoord gevoeld als kind en probeert nu controle te krijgen over haar leven, en dat van Maud.

Voor Maud wordt dus veel beslist en gezorgd, maar inmiddels mag er wel wat van haar worden verwacht, ze is immers al 14 jaar. Dat is moeder met vader eens, maar hoe dan?

“Ze doet het toch niet, dan kan ik er weer voor opdraaien?!”

Maar moeder mag leren haar eigen plek weer in te nemen als ouder en Maud haar eigen fouten laten maken. Natuurlijk heeft Maud er wat aan als er afspraken worden gemaakt, maar de consequenties zijn dan ook voor haar als ze zich niet aan de afspraken houdt.

Als ouder wil je natuurlijk dat het je kind goed gaat en doe je ontzettend je best om ze alles te geven wat ze nodig hebben, maar soms hebben ze juist nodig dat je ze loslaat en hun eigen fouten laat maken. Door ze niet te strak vast te willen houden krijgen ze de kans om hun eigen leven op hun manier vorm te geven.

Jij bent er dan altijd nog om ze op te vangen als het niet is gelukt om het zelf te doen. Niet om ze te vertellen wat ze verkeerd hebben gedaan en dat ze naar je hadden moeten luisteren, maar om er gewoon voor ze te zijn en naar ze te luisteren. De oplossingen kunnen ze vaak zelf verzinnen, als ze de ruimte maar krijgen.